Welkom lieve Arvie2 min leestijd
Hij is er. Onze zoon, Arvie Martinus van der Vet. Roepnaam Arvie. Inmiddels is hij alweer ruim 3,5 maanden oud. Het is echt ongelofelijk dat dit mannetje alweer zo lang bij ons is. En tegelijk voelt het ook nog maar zo kort. Want wat vliegt de tijd. Ik weet het nog goed toen de kleine man op 7 oktober na 39 uur weeën en uiteindelijk een ruggenprik geboren werd. Hij woog 2990 gram zonder pamper aan en mat 51 cm als hij rechtop zou staan.
Alles gaat goed met hem en met ons. Van begin af aan is het een erg lief, sterk, tevreden en vrolijk mannetje. Een echt blij ei met een ongelofelijke kracht in z’n nekje en beentjes. Arvie was nog geen dag oud of zat al als een nieuwsgierig aagje met z’n koppie omhoog en niet veel later trappelde hij er al lekker op los met z’n beentjes. Iets wat hij overigens ook al lekker deed in mijn buik.
De laatste tijd is het steeds meer een lief boefie aan het worden. Als hij iets wil (bijv. eten of slapen) en dit niet naar z’n zin gaat dan komt er een duidelijk willetje naar boven. Tja met een moeder die van eten en slapen houdt kan ik het hem moeilijk kwalijk nemen. Ook ligt hij graag achterste voren binnenste buiten in zijn ledikant. En is hij een kampioen in ver schieten voor wat betreft het uitspugen van zijn speen. Verder trekt hij sinds een paar dagen graag zelf met z’n handje zijn speen uit z’n mond om deze vervolgens weer zelf terug te stoppen.
En nee, hij slaapt nog niet door. De meest gestelde vraag aan elke moeder vermoed ik. Dit betekent al drie en halve maand gebroken nachten, maar elke nacht ga ik er weer met liefde uit om hem uit zijn ledikant te halen en zijn buikje te vullen. En als hij dan tevreden over mijn schouder in slaap valt met z’n warme koppie en zachte haartjes tegen mij aan dan ben ik al vergeten hoe laat (of vroeg) het eigenlijk is.
Arvie
De naam Arvie verdient misschien nog wel even wat uitleg. Het is een naam die je niet (veel) hoort. Wij vonden het in het begin heel lastig met namen. We hadden een paar eisen. We wilden een naam waar we allebei geen associatie mee hadden. Het moest een vrij korte naam zijn. En makkelijk uit te spreken of op te schrijven. Mike vond Harvey (van Harvey Specter uit de Netflix serie Suits) een mooie naam. Maar ik had daar een associatie mee, dus die viel af. Toen kwam ik op de naam Arvie (want klinkt als Harvey). Mike was meteen enthousiast en sindsdien is het Arvie. Arvie heeft daarnaast ook nog is een mooie betekenis: vriend van de mensen.
De tweede naam Martinus is een verwijzing naar mijn vader (zijn opa dus). Mijn vader heet Arie Martinus en heeft drie dochters, waardoor zijn stamboom ophoudt. Iets wat hij heel jammer vindt. Maar ik vond het wel een mooi idee door de naam Martinus aan mijn zoon te geven dat de lijn zo op die manier toch nog een beetje voort leeft. Aangezien de naam Martinus zeker 6 generaties terug gaat.
Tja wat scheelt het: Arvie Martinus en Arie Martinus (1 letter om precies te zijn). Maar dat is niet alles bleek later, want ze hebben nog iets gemeen, namelijk hun geboortedag 7 oktober. Alsof het zo had moeten zijn. Verklaard misschien wel waarom de bevalling uiteindelijk ruim 39 uur duurde. Maar daarover later meer.
Eerst ga ik nog even genieten van mijn laatste restje verlof (nog 2 weken). Say what! Waar blijft de tijd. Aan de ene kant heb ik ontzettend zin om weer aan de slag te gaan en om alle collega’s weer te zien. Maar aan de andere kant vind ik het ook wel spannend. Hoe ga ik het vinden een hele dag zonder Arvie. En hoe zal Arvie het vinden een hele dag zonder mama. Wetende dat hij in goede is, maar toch. Sinds de geboorte ben ik er elke dag 24/7 voor hem geweest. We gaan het zien.
