PERFECTIE: IT’S OKE NOT TO BE OKE3 min leestijd
Wees gelukkiger, gezonder, de beste, wees beter dan de rest. Wees slimmer, sneller, rijker, sexyer, populairder, wees perfect. Kortom je mag eigenlijk niets te kort schieten.
Dus ga je voor spiegel staan en herhaal je dat je gelukkig bent, omdat het het idee hebt dat je dat eigenlijk nog niet bent. Ironisch genoeg zorgt deze fixatie op het positieve er dus voor dat je jezelf er alsmaar aan herinnerd aan wat je (nog) niet bent, aan wat je mist of aan wat je had moeten zijn. Iemand die echt gelukkig is, gaat niet voor de spiegel staan om te herhalen dat ze gelukkig is. Ze is het gewoon.
Meer, meer, meer.
Alles en iedereen probeert te doen geloven dat de sleutel tot een goed leven een leukere baan is, een stoerdere auto of een leukere vriend(in). De wereld houdt je constant voor dat het pad naar een beter leven, meer, meer en meer is. Je wordt continue bestookt met prikkels dat je allerlei dingen moet willen, over iets moet geven of van iets moet vinden. Maar weet je dat het geven van te veel fucks niet goed voor je mentale gezondheid is. De sleutel tot een goed leven is niet de obsessie met meer, het is het belang inzien van minder, van wat oprecht, acuut, echt en belangrijk is.
It’s oke not to be oke
Helaas, maar waar, we zitten midden in een psychologische epidemie, eentje waarbij we ons niet meer realiseren dat het oké is dat dingen soms waardeloos zijn. Dankzij social media met hun ‘he-kijk-eens-mijn-leven-is-zo-perfect’ heeft de samenleving een hele generatie mensen voortgebracht die geloven dat het hebben van negatieve ervaringen als angst, spanning, schuld etc. niet oké is. Kijk maar eens naar je Facebook tijdlijn. Iedereen lijkt daar een fantastisch leven te hebben. Dus als je je tegenwoordig ook maar 5 minuten shit voelt, wordt je gebombardeerd met 100 posts van mensen die volkomen gelukkig zijn en een goed leven hebben en dan krijg je toch sterk het gevoel dat er iets mis is met je. Soms gaat het zelfs zo ver, dat je je zelfs slecht voelt over het feit dat je je slecht voelt. Maar even, krankzinnig toch dit.
Het verlangen naar het positieve is in feite een negatieve ervaring.
Terwijl de acceptatie van het negatieve juist een positieve ervaring is.
Tja een doordenkertje he. Maar vrij vertaald, zegt het in principe niets anders dan dat je nooit gelukkig zult zijn als je maar blijft zoeken naar waar geluk uit bestaat. Je nooit zult leven als je zoekt naar de betekenis van het leven.
Dus doe geen moeite
De pijn die je najaagt in de sportschool resulteert in een betere gezondheid en gespierder lichaam. Het worstelen met je angsten en zorgen maakt dat je moed en doorzettingsvermogen kweekt. Het vermijden van lijden is een vorm van lijden. Het vermijden van strijd is een strijd. Het ontkennen van falen is falen. Proberen pijn te vermijden wil zeggen dat je teveel met pijn bezig bent. Als je dat los kunt laten, kun je werkelijk alles in je leven aan.
De meeste worstelen zich door het leven door te veel te geven om situaties die geen fucks verdienen. Kies wat voor jou belangrijk is en wat niet. Want als je om alles en iedereen geeft, zul je het gevoel hebben dat alles ook precies zo hoort te zijn als jij het wilt. En dat zal je leven verslinden. Want niets gaat zo zijn zoals jij het wilt. Het leven is onvoorspelbaar. Elke tegenslag zie je als een onrecht, elke uitdaging als een mislukking, elke ongemak als een persoonlijk falen. Dus doe geen moeite.
Blijf dicht bij jezelf. Wees bereid om anders te zijn, een buitenbeentje, en dat allemaal om aan je eigen normen en waarden te voldoen. Geef geen fuck om tegenslagen, falen of jezelf voor schut zetten of het af en toe goed verkloten. Lach erom en doe vervolgens gewoon waar jij in geloofd. Omdat jij weet dat dat het juiste is. Zeg geen fuck it tegen alles in het leven, maar tegen alles wat onbelangrijk is. Bewaar je energie voor wat er echt toe doet. Vrienden, familie, bepaalde doelen. Een oud gezegde luidt dat waar je ook heen gaat, je altijd jezelf meeneemt. Blijf daarom altijd dicht bij jezelf en geef om wat jij belangrijk vindt en niet wat anderen vinden of zeggen.
Om geen fuck te geven om tegenslagen, moet je eerst
iets vinden dat belangrijker is dan dat.
Het probleem met mensen die strooien met fucks alsof het pepernoten zijn, is dat ze niets anders (meer) hebben wat de moeite waard is om het aan te spenderen. Ze hebben niets belangrijkers om zich zorgen over te maken. Als je ook altijd te veel geeft om zinloze dingen, zoals hoe snel de batterij van je mobiel leeg is of de nieuwste Facebookfoto van je vroegere vriendje, is de kans groot dat er in jouw leven weinig gebeurt waar je terecht om zou moeten geven. En dat is je probleem. Niet die foto en niet je mobiel.
Als je eenmaal al die shit die het leven voor je in petto heeft, hebt geaccepteerd (en het leven heeft heel wat shit voor je in petto, geloof me) dan wordt je een soort van invincible. Je kunt dan lichtvoetig blijven ondanks je zware last, je rustig voelen onder je grootste angsten, lachen om de tranen die je vergiet. Je weet dat je je ogen kunt sluiten en erop kunt vertrouwen dat als je achterover valt toch oké zult zijn.
Hoe zit het met jou?
Waar zou jij meer fucks om moeten geven en waar minder?
