Dit gebeurt er als je stopt met Facebook!7 min leestijd
Ruim 15 jaar worden we er mee dood gegooid. Inmiddels zijn er vele van ons, in meer of mindere mate, verslaafd aan. Ik heb het natuurlijk over social media. En wie krijgt daarvan de schuld? Facebook. Want die waren de eerste échte grote. Op Hyves na dan. R.I.P. Maar helaas is Facebook niet meer wat het geweest is. Sterker nog, Facebook is één van mijn grootste ergenissen geworden. Het definitief stoppen met Facebook is dan ook al meerdere malen door mijn hoofd geschoten.
Op 24 juni 2019 was het dan zover en heb ik eindelijk definitief mijn Facebook-account verwijderd. Tenminste de aanvraag was ingediend, want uiteindelijk duurde het nog 30 dagen voor alles helemaal uit de lucht was.
Facebook hoopt natuurlijk dat je ze in die tussentijd gaat missen, spijt krijgt of per ongeluk via Facebook ergens inlogt. Dat laatste is overigens niet alleen routinematig erg verleidelijk, maar ook iets wat vrij snel per ongeluk gebeurt omdat je meestal op meerdere computers en via verschillende externe applicaties zoals Spotify ingelogd bent. Ga dus goed met de bezem door je opgeslagen wachtwoorden, browsers en gekoppelde diensten.
Helaas voor Facebook heb ik de 30 dagen ‘bedenktijd’ overleeft. Eindelijk Facebook vrij. Tijd om me te richten op wat echt belangrijk is. Mijn vriend. Mijn familie. Dealen met mijn dilemma’s in plaats van ze te ontwijken. Mijn studie Medische Terminologie afmaken. Die stapel boeken op mijn nachtkastje uitlezen.
Kortom: mezelf verplichten na te denken over wat er nog voor leuks en nuttigs te doen is buiten mijn mobiele bereik. Want wanneer heb ik dat ook alweer voor het laatst gedaan (vakanties niet meegerekend)?
Eind goed, al goed…
Maar goed in die 30 dagen ben ik dus gaan nadenken over wat dit nou precies voor mij gaat betekenen. Kijk, ik woon in het westen, ben HBO opgeleid, eind 20 en bijna iedereen die ik ken zit op Facebook.
Wat gebeurt er als ik daar nu niet meer besta? Word ik ooit nog weleens uitgenodigd voor iets? Weten mensen mij nog wel te vinden als ik jarig ben? Vervaag ik op den duur niet gewoon? Moet ik mezelf niet gewoon neerleggen bij deze nieuwe realiteit, net zoals ik dat bij e-mail, de smartphone en het internet heb gedaan?
No way! Ik vertik het om mee te gaan in de tendens om alle communicatie publiekelijk te bedrijven, online iemand anders te zijn dan offline, en een slaaf te worden van een virtueel platform om het gevoel te hebben ‘fysiek’ verbonden te zijn.
Wat Facebook mij gebracht heeft
Nou niet zoveel eigenlijk. Mezelf uiten op Facebook was zeg maar niet echt mijn ding. Ik gebruikte het vooral voor het delen van mijn blogposts, reviews en recepten. Dat leek mij tenminste nog iets bijdragen in al het kijk-mij-nou-eens-perfecte-leven-leiden geweld.
En omdat mijn Facebookvrienden mijn verzoek geaccepteerd hadden of zichzelf uitgenodigd hadden, hoopte ik dat zij dus ook oprecht in mijn hersenspinsels geïnteresseerd waren.
Maar helaas, mijn liefde voor (mentale) gezondheid, afvallen en fitter worden bleek niet bij iedereen wederzijds. Mijn posts werden dan ook maar door een handje vol gelezen en/of gedeeld.
Ik hoopte natuurlijk dat het via-via alsnog bij de juiste personen terecht zou komen, maar het was allemaal erg indirect, en daardoor weinig effectief.
Dé reden waardoor ik het opzeggen van FB in eerste instantie maar bleef uitstellen bleek als argument niet op te gaan.
Kijk ik dan vervolgens naar het dwingende, manipulerende karakter dat Facebook sinds kort steeds meer aanhangt dan springen mijn nekharen spontaan overeind.
“135 facebookvrienden hebben al een tijdje niks van je gehoord”
Een tijdje? Ik heb 4! dagen geleden nog wat gepost!! Hoe bedoel je Facebook? Ik bepaal toch zeker zelf wel wat, wanneer en hoe vaak ik iets post. Flikker op.
Of wat dacht je van deze:
“Dit bericht scoort beter dan alle andere berichten. Weet je zeker dat je het niet wilt promoten? Voor 5 euro vergroot je je bereik al met zo’n 300 mensen”
Ja, dat weet ik héél zeker, Facebook. Hoezo? Hebben jullie nog niet genoeg verdiend? Of willen jullie soms nog meer? Meer geld? Meer data? Meer algoritmes? Pfff.
En dan die vriendschapsverzoekvoorstellen. Daar waar je eerst nog gewoon vriendschapverzoeken kreeg, mensen die je écht wilde toevoegen als vriend, krijg je nu opeens vriendschapsverzoekvoorstellen. Hoe bedoel je, misleidend!
Facebook laat je geloven dat mensen je inviten maar werkelijk stelt ze je alleen maar aan elkaar voor in de hoop dat je op accepteren klikt. Et voilà Facebook is weer een algoritme rijker.
Ik zeg, ik ben er klaar mee. Genoeg is genoeg Facebook. Adieu. Tabee. Houdoe.
En dit is wat er vervolgens gebeurde:
1.Geen winacties meer voor je kiezen krijgenwaarmee je tijdlijn gespamd wordt.
Ik weet niet of ik de enige was, maar om de haverklap kreeg ik uitnodigingen voor de meest stomme spelletjes en evenementen waar ik toch nooit aan zou deelnemen. Bloedirritant.
Om over die stomme winacties, die door jan en alleman gedeeld worden, nog maar te zwijgen. Het maakte overigens niet echt uit wat er te winnen viel. Als er maar wat te winnen viel. Of dit nu drie tompoucen van de lokale bakker waren of 100.000 neustrimmers die door een of ander bedrijf werden verloot.
Iedere kans om in de prijzen te vallen werd door het Facebookpubliek en masse aangegrepen. O ja, en ongegeneerd gedeeld met zo ongeveer de complete online vriendenkring. Want ooit komt er een dag dat ik…
Maar het ergste vond ik nog wel die plaatjes met ‘Mensen met een R in hun naam trakteren jou op…. of alle mensen met deze naam krijgen deze maand een…” Waarbij die puntje puntje puntje dus van alles kon zijn. Een auto, een miljoen, een baby, een kort pittig kapsel etc. De grootst mogelijke onzin natuurlijk, totaal niet interessant voor anderen om te lezen, maar ja… op de één of andere manier bleef het terugkomen op mijn tijdlijn. Dus waarschijnlijk zijn er echt mensen die hierin geloven?! Zucht.
2. Veel minder – taal is zeg maar niet jouw ding- ergernissen
Je vind ze overal wel. Maar de Facebook populatie spant toch wel de kroon. My god, wat maken sommige mensen er daar een grammaticaal potje van. Nu wil ik niet beweren dat ik altijd volledig foutloos schrijf. I mean, we maken allemaal wel eens een foutje. Maar sommige mensen hebben gewoon echt zo’n schijt aan spelling en interpunctie, die kan ik toch niet serieus nemen… Ik bedoel als je mening nu ook nog eens ergens op sloeg. Nee, sommige mensen lijken gewoon te reageren om het reageren. Get a life. Je hoeft echt niet overal op te reageren. Net als dat je niet alles hoeft te liken en je hoeft al helemaal niet je eigen status leuk te vinden.
3. Geen cryptische statusupdates van aandachtsgeile Facebook vrienden meer
Er zijn van die mensen die aandacht nodig hebben en daarvoor Facebook als middel gebruiken. Zij laten andere weten hoe moeilijk ze het hebben of hoe slecht ze zich voelen door middel van een post. Vaak plaatsen ze iets waarin duidelijk wordt dat er iets aan de hand is, maar wat precies dat laten ze in het midden. Van die cryptische statususupdates als “Dat is balen.” “Heb ik weer” of “Karma is a bitch”.
Vervolgens is het dus de bedoeling dat jij als Facebook vriend gaat vragen wat er dan aan de hand is. Zodat meneer of mevrouw zijn of haar hartje kan luchten. Één of twee keer wil ik daar best intrappen, maar daarna wordt het gewoon irritant.
4. Een stuk minder fake news en andere droeftoeter berichten
Of van die dwingende berichtjes die oproepen tot het delen of liken van een post. Want doe je dat niet, dan ben je gevoelloos en een slecht persoon zonder hart. Uhm? Tja? Zou mijn like dan echt dat ondervoede kindje uit Somalië opeens een volle buik kunnen bezorgen? Of dat verwaarloosde ezeltje in Pakistan kunnen redden?
En wat dacht je van de fake news berichten en advertenties. Zoals: ‘Al deze artsen werden vermoord nadat ze ontdekten dat er gif in vaccins zit.’ Uhu. Geen betrouwbare site waar dat nieuws op terug te vinden is, maar tante Janny heeft het inmiddels wel in al haar paniek met honderd ‘vriendinnen’ gedeeld.
En nu we toch bezig zijn onder het mom van fake news. Vind ik ook dat de mensen die throwback foto’s plaatsen van hun vakanties nog maandenlang nadat ze geweest zijn hieronder vallen. Want sommige mensen lijken echt al-tijd op vakantie. Wat natuurlijk helemaal niet zo is, want ook zij slijten hun dagen in grijze kantoorpanden, maar het is een sterk staaltje make-believe. Deze lui leven namelijk in een constante throwback-modus, oftewel non-stop #tbt – ook als het niet donderdag is.
5. Het schaamrood op je kaken verdwijnt
Je hebt ze vast en zeker ook in je online vriendenkring: opa’s, oma’s, tantes of moeders die privéberichten in plaats van via de chatfunctie, via de statusupdate-functie plaatsen.
“Was het gister nog gezellig bij tante Bep lieverd? groeten opa en oma.” Well. OK. Thanks opa en oma.
Tja. Wat een gemis hè. Je zou het allemaal maar op moeten geven. Haha. Maar gelukkig krijg je er ook een hoop voor terug.
Denk aan:
1. Prachtige discussies.
Je weet dat er na je vertrek waanzinnig veel prachtige discussies zijn die totaal onbegrijpelijk zijn geworden. Al je bijdragen zijn er namelijk domweg uitgehaald, waardoor andermans meest geweldige grappen en beledigingen over jou terugslaan op de persoon net voor jou. Ook zijn er, als je veel met één persoon discussieerde, mensen die opeens hele monologen houden en daarbij op magische wijze reageren op punten die nergens terug te vinden zijn.
2. Minder alerts op je telefoon
Sommige vrienden hebben je contactgegevens niet meer in hun telefoon. Dat kan gebeuren als die mensen hun telefoonboek synchroniseren met Facebook, zodat ze zeker weten dat ze de laatste gegevens over al hun vrienden hebben. Hierbij wordt soms de oorspronkelijke informatie overschreven. Als jij dan je Facebook-account verwijdert, word je in die gevallen ook volledig verwijderd uit telefoons. Verbaas je er dus niet over dat je na vertrek van Facebook opeens ook minder vaak gebeld, ge-sms’t en ge-whatsapp’t wordt.
3. Zeeën van tijd
Je hebt echt géén idee meer wat je de komende weken moet gaan doen. Je verdoet je tijd niet meer met scrollen door gekke kattenfilmpjes, stomme quizeuitslagen en fake news berichten etc. Dus houdt je tijd over.
4. Eindelijk van je FOMO (fear of missing out) afkomen.
Je wordt rustiger over wat er om je heen gebeurt. Zo ging ik een groot deel van mijn leven gebukt onder de angst iets te missen (FOMO), terwijl ik uit ervaring weet dat er in de regel echt niets aan te missen valt. Want tegen wie heb je het precies als je zegt “Zo, dat was gisteren echt tof met Pieter en Daniëlle! Ouderwets gestapt! Nu wel wat spierpijn ;)”? En wat wil je ermee bereiken? Het valt me op hoe ongelofelijk onzinnig, absurd en surrealistisch al die contextloze zelfexpressie is.
Facebook maakt het je overigens niet gemakkelijk
Stoppen met Facebook, da’s ook technisch gezien nog lang niet makkelijk. Facebook wil namelijk het liefst dat je jouw account niet verwijdert, maar dat je deze deactiveert. Dat is alleen nogal een halfslachtige methode, want niet al je berichten worden verwijderd, en je kunt nog wel gewoon getagd en uitgenodigd worden.
Oftewel: de gemiddelde leek zal nog gewoon denken dat je er bent. Bij het doorlopen van de deactivatie moet je ook aangeven wat je reden hiervoor is, waarbij enkele opties als volgt zijn: ‘Ik vind Facebook niet nuttig’ en ‘Ik besteed teveel tijd aan Facebook’. Wat dat betreft kent de website zijn gebruikers maar al te goed.
Het moge duidelijk zijn: een vertrek moet beter kunnen. Gelukkig zijn er stappenplannen om je account definitief te verwijderen. Maar ook daarmee gaat het nog steeds niet van rem leien dakje (zo vertelt Facebook je met een fikse portie gevoel voor pathos welke van je fantastische vrienden je niet meer kunt bereiken, welke prachtige foto’s je gaat verwijderen, plus dat je weet dat een naamgenoot je zuur verdiende vanity-url kan overnemen), maar met wat mentale overredingstechnieken sla je ook daar wel doorheen en bereik je het eind. Het einde van jouw Facebook tijdperk.
Keep calm and goodbye Facebook.
