Laat angst je niet weerhouden om je dromen na te jagen5 min leestijd

Het afgelopen jaar heb ik heel veel nagedacht over wat ik het allerliefste zou willen en doen. Iedere keer kwam ik uit op schrijven en fotograferen. Nu stukje bij beetje ben ik op die gebieden keihard aan het werk om mezelf te ontwikkelen. Ik heb keuzes gemaakt die ik heel spannend vond en ook ‘risico’ met zich meebrengen. Zoals dat ik bijv. per 1 mei minder ben gaan werken. Maar ja, als je wilt leven, dingen wilt doen die je gelukkig maken dan kan dat alleen als je daar tijd voor “vrij” maakt. En soms betekent dat keuzes maken en nieuwe stappen zetten. So I did it. Stapje voor stapje kom ik in de richting van wat ik wil doen en waar ik wil staan… Zo wil ik meer uit me blog halen. Met allerlei nieuwe interessante artikelen, lekkere en gezonde recepten en uiteraard meer van mijn favoriete workouts met je delen!

Mijn advies: Ontdek wat je echt wil en ga ervoor

Neem de sprong in het diepe en wees niet bang voor het onbekende. Het heeft bij mij dan ook even geduurd voor ik de stap durfde te zetten om bij mijn werkgever aan te geven dat ik liever wat minder uren werk. Oorspronkelijk kom ik van 32 uur, maar sinds september vorig jaar ben ik naar 40 uur gegaan. Dit in verband met een nieuwe functie die ik binnen het bedrijf kon krijgen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt super blij met de overstap. Ik hou van me werk, heb onwijs leuke collega’s en ik mag met trots zeggen dat ik bij het van de coolste bedrijven van Nederland werk. Maar laat hem dat nou ook net zijn. Ik wil niet verliezen wat ik nu heb.

Je werkt om te leven…

Als je wilt leven, dingen wilt doen die je gelukkig maken dan kan dat alleen als je daar tijd voor “vrij” maakt. Zo sport ik het liefst 2-3 keer per week, wil ik nog veel meer uit me blog halen, meer quality time met familie en vrienden, wil ik weer meer zelf koken en experimenteren en wil ik dolgraag meer van de wereld zien. O man, ik wil zoveel en ik heb zo weinig tijd. Althans dat roep ik maar. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb genoeg tijd. Het is alleen maar net hoe en waar ik me tijd aan wil besteden. En dat is voor mij dus niet 40 uur voor een werkgever. Ik wil echt niet me hele leven (ja hele leven, want zoals het er nu naar uitziet, zullen we alleen maar langer doorwerken) gewerkt hebben om er vervolgens achter te komen dat ik zoveel meer met me leven had kunnen en willen doen, maar ik daar de tijd niet voor had omdat ik “zoveel” moest werken.

Maar zeg nou zelf, me baas ziet me al aankomen. Ik ben nog nieuw, geen vast contract en wil minder werken. Niet echt de middelen om een onderhandeling te starten. Natuurlijk kon ik ook uitkijken naar een andere baan voor 32 uur. Maar dan is het natuurlijk nog maar de vraag of ik wederom zo’n toffe werkgever vindt. Kortom: meer werken zal nooit een probleem zijn, minder vaak wel. Het was voor mij (maar ik zal vast niet de enige zijn) dan ook erg moeilijk om dit onderwerp ter sprake te brengen. In een prestatiegerichte maatschappij als de onze, waarbij meer bijna altijd als iets beters gezien wordt, lijkt mij dat ook niet zo heel gek. Vraag maar eens een willekeurig persoon op straat hoe het met hem gaat. Grote kans dat je te horen krijgt: ja druk druk druk hè.

Dus waarom doen we het niet gewoon?

Want stel nu dat me werkgever er voor open staat en ik inderdaad minder kan werken, dan ben ik toch wel even de gelukkigste vrouw op aarde. Maar wat als ze het niet ziet zitten? Wat dan? Precies wat dan. Daarom deed ik uiteindelijk maar niets. Uit angst om mezelf in problemen te brengen: het risico ‘alles’ te verliezen, werkeloos te worden en spijt te krijgen. Maar ja, dan verandert er ook niks. Waarom ik me niet volledig over kan geven aan het onbekende en voor me eigen geluk durf op te komen, is omdat ik niet weet of ik daarna nog wel oké zal zijn. En dan bedoel ik niet dat ik het niet zal overleven, maar in de zin van: “Stel dat het een keer niet gaat zoals gepland, ben ik dan nog wel oké of ben ik dan een mislukkeling”.

Nee, wat er ook gebeurt, ik zal oké zijn. Ik overleef het wel. Het komt hoe dan ook weer goed

En dat geldt ook voor jou. Ook al voel je je op dat moment een mislukkeling, een nietsnut. En heb je het gevoel dat je hele leven uit je handen glipt en op de grond in duizend stukjes valt. En heb je geen flauw idee waar je moet beginnen om alles weer bij elkaar te brengen. Geloof me, het komt hoe dan ook weer goed.

Toen ik een jaar of twee geleden werkeloos thuis zat, dacht ik dat ik zo diep ongelukkig was, dat ik nooit meer een baan zou vinden. En guess what? Ik leef nog steeds. Sterker nog, ik heb een baan gevonden waarvan ik vooraf nooit had kunnen bedenken dat ik dit zou gaan doen en dat ik het zo leuk zou vinden. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik in de put heb gezeten als het leven even niet liep zoals ik in me hoofd had. Hoe ik elke keer weer dacht dat het deze keer de ergste ooit was. En keer op keer, elke keer weer, kwam ik er bovenop. Ik heb het overleefd. Waar het op neer komt, is dat zodra je gelooft dat je het overleeft, je niet meer hoeft te handelen uit angst.

Ik bedoel nu niet dat je ineens van gebouwen moet springen, maar besef dat als je bang bent voor veranderingen (wat voor verandering dan ook), dat dit niet te maken heeft met leven of dood, maar met jou en je omgeving. En het mooie is dat je je omgeving voor een deel zelf in de hand hebt. Zit je een keer in een situatie waarin je je niet prettig voelt, dan kun je de dingen laten zoals ze zijn en accepteren dat er dan ook niets gaat veranderen.

Of je kunt ervoor kiezen om de situatie te veranderen. Niet dat de eerste de beste nieuwe poging meteen oké hoeft te zijn. Zolang je maar in beweging blijven en blijft zoeken, vergroot je je kans op het vinden van jouw geluk. Met stil zitten is nog nooit iemand ver gekomen. En in de tussentijd, als alles nog niet gaat zoals je zou willen, geef vooral niet op, maar blijf roeien met de riemen die je hebt.

Je kunt niet altijd on top of the world leven

Het leven gaat met ups en down. Zonder ups geen downs en zonder downs geen ups. Het kan je niet altijd voor de wind gaan. Want waar gaat dat uitkomen? Zul je dan ooit tevreden zijn? Soms moet je gewoon even naar beneden om te kunnen zien hoe goed je het daarboven wel niet hebt.

Er zijn zoveel mensen die hun leven leiden, geen nieuwe stappen durven te zetten, zonder zich af te vragen: “Wat als… Stel nou dat…?” Besef dan dat het ergste dat kan gebeuren op deze vlakken, echt niet zo erg is als je denkt. JE OVERLEEFT HET WEL. Wedden dat je tot zoveel meer in staat bent dan je nu denkt. Je kunt jezelf wel voor de gek houden, maar niet je gevoel. Luister er naar en doe er iets mee. Dat lijkt nu misschien makkelijker gezegd, maar dat is het zeker niet. Vooral als zoveel dingen buiten je comfort zone vallen en als ‘eng’ aanvoelen. Trust me I know the feeling. Toch zijn het juist die ‘enge’ dingen en moeilijke beslissingen waar je kansen achter schuil gaan.

And who cares als je baas niks in je voorstel ziet? Mensen je raar aankijken omdat je voor jezelf kiest? To bad, je hebt het in ieder geval geprobeerd. Leer ervan en go on. Je kunt niet iedereen pleasen. Er zijn altijd mensen die het oneens zijn met je. En geloof mij, de meeste mensen die boos, geïrriteerd of afwijzend reageren, reageren vaak zo doordat je bij hen iets losmaakt dat gevoelig ligt. Dit heeft vaak veel meer te maken met hun eigen leven en ervaringen dan met jou persoonlijk.

Als ik je dus één les mag meegeven, laat het dan de volgende zijn:

Laat angst je niet weerhouden om je dromen na te jagen.