10 Dingen waarop mijn vader invloed heeft gehad11 min leestijd

‘Wanneer schrijf je eens iets over mij?’, vroeg je lachend na het stuk over mama. Wel, het is zover. Dit is jouw moment, want jij verdient natuurlijk net zo goed om een keer te lezen hoe geweldig je bent. Maar ook gewoon omdat elke dag de telefoon kan gaan en ik bang ben dat mama belt met slecht nieuws over jou. Dat je een auto-ongeluk hebt gehad, een hartaanval hebt gekregen of … En dan denk ik aan al de dingen die ik nog tegen je wil zeggen, maar nog nooit heb gezegd.

Dus, lieve papa, daar komt ie:

Vandaag vieren we jouw zestigste verjaardag. Een mooie leeftijd, op een week na precies twee keer die van mij. Speciaal voor deze bijzondere dag schrijf ik deze brief aan jou. De laatste keer dat ik je een brief schreef was waarschijnlijk een gedichtje op de basisschool voor Vaderdag. Of één van de weinige brieven die ik in mijn jeugd aan jou (en mama) heb geschreven om mijn gevoel uit te drukken over iets waar ik op dat moment mee zat. Maar dit keer dus een echte grote mensen brief, van je oudste dochter, die inmiddels ook “volwassen” is.

Vroeger zou ik precies weten hoe je zou reageren op deze brief. Je zou grinniken, een lacherige opmerking maken, maar van binnen helemaal smelten. Je van je kwetsbare kant laten zien is nu eenmaal niet jouw (en blijkbaar ook niet mijn) ding. Dat is wie je bent en dat is exact wat ik zo hard van jou in mezelf herken: altijd van je sterke kant laten zien, maar van binnen toch een klein hartje.

Ik heb je volgens mij welgeteld 2x zien huilen. Eén keer toen je “ruzie” had met iemand op je werk van wat ik ervan begreep en één keer toen opa (jouw vader) overleed. Nu je ouder wordt, geef je aan dat je wel wat emotioneler bent geworden en ook bij films of bepaalde muziek soms een traantje laat. En waarschijnlijk nu ook na het lezen van deze brief. Maar net als jou, ben ook ik wat gevoeliger geworden sinds het overlijden van opa (en Marlo). Misschien dat het daarom ook nu pas gelukt is om deze brief te schrijven.

Want ja, kleine meisjes worden groot. En de manier waarop ik als klein meisje groot geworden ben en hoe ik nu als volwassen vrouw in het leven sta, daar heb jij als vader grote invloed op gehad. Logisch zul je denken want ik ben voor 50% een product van jouw en de andere helft van mama. Maar die invloed reikt verder dan je zo op het eerste oog (knipoog/hint) misschien zou denken. Daarom hieronder 10 dingen waar jij als vader o.a. invloed op hebt gehad.

1. De manier waarop ik in het leven sta

Van kleins af aan heb je mij geleerd dat ik een sterke meid ben. Dat er voor alles een oplossing is en dat als het leven even tegenzit er altijd weer een moment komt waarop het beter gaat. Zonder ups, geen downs en zonder downs, geen ups.

2. Hoe ik door een man behandeld wil worden

Jij hebt laten zien dat door hoe jij met mama om gaat ik ook zo door een man behandeld wil worden. Ik kan mij niet herinneren dat ik je ooit lelijk over mama hebt horen praten. Natuurlijk heb je wel eens wat op te merken. Al zal dat voor mama misschien niet altijd leuk zijn om te horen omdat het soms “ongefilterd” rechtstreeks uit je hart komt, maar het is altijd goed bedoeld.

Mama heeft veel geduld met jou (vooral omdat je zoveel kunt praten), maar ook jij hebt veel geduld met mama. Hoe mama soms loopt te mopperen op jou, zelfs Mike valt het op. Iets wat oma Schriek ook altijd deed bij opa. En wat ik soms ook bij Mike doe en herken. Wellicht is het iets wat vrouwen nu eenmaal doen. Maar feit blijft wel dat je het tolereert (of misschien in de loop der jaren maar hebt geaccepteerd omdat je weet dat je het toch niet kunt veranderen). Maar daarmee laat je wel zien dat je echt van mama houdt.

“Daddy, I may have find my prince
but you will always be my king”

Je hebt een lief hart, ook al wordt dat misschien niet altijd ook zo gewaardeerd. Gelukkig heb ik een vriend gevonden die ook zo’n puur en lief hart heeft als jou. De liefde die jullie (jij en Mike) aan je vrouw (mama en mij) geven is iets wat wij (mama en ik) in de loop der jaren onterecht als iets dat vanzelfsprekends is zijn gaan beschouwen. Want dat is het bij lange na niet. Jullie zijn allebei vrij om te gaan en te staan waar jullie willen en toch kiezen jullie met heel je hart voor ons, ook wanneer wij ons af en toe zo naar jullie uitlaten.

3. Het vermijden van moeilijke gesprekken en confrontaties

Helaas heb ik mijn sociale vaardigheden niet van jou geërfd. Want man, man, man, wat kun jij praten. Als geen ander kun jij mensen op hun gemak stellen en je weet dan ook met iedereen wel een gesprek aan te knopen. Ook als dat een wildvreemde betreft of iemand die eigenlijk helemaal niet op een praatje zit te wachten.

Maar voor iemand die bekend staat als een echte prater, komt er eigenlijk bar weinig van terecht als het op moeilijke gesprekken of confrontaties aankomt. Hoe vaak ik wel niet als antwoord kreeg op mijn vraag waarom ik iets niet mocht, “nou daarom niet” of “omdat papa (en mama) dit zeggen”. En dat terwijl ik dacht toch echt goede argumenten aangedragen te hebben. Maar “nee is nee” en als ik er dan nog verder op doorging werd ik gestraft. Wat er op neer kwam dat ik boos en onbegrepen naar mijn kamer gestuurd werd.

Toen maakte het mij vooral boos, maar later heeft het er voor gezorgd dat ik (net als jullie) moeilijke gesprekken en confrontaties vooral uit de weg ga. Klanten, patiënten, collega’s of wie dan ook die moeilijk of star doen, als het even kan loop ik ervan weg, maar als het niet kan en ik er midden in zit, dan klap ik dicht. Al moet ik eerlijk zeggen dat dit mij de laatste tijd wonderbaarlijk wel steeds beter afgaat.

Ik heb hard aan mezelf gewerkt om te ontdekken wie ik ben en waar ik voor sta (waardoor ik steviger in mijn schoenen staat) en mensen sneller op hun gedrag durf aan te spreken, ook als daar een korte discussie uit voortvloeit. Ik weet nu hoe belangrijk het is om gebruik te maken van communicatie en dat het hebben van een sterke stem en mening mag. Juist en vooral ook als dit iemand is die voor jouw gevoel boven je staat.

Op de werkvloer durfde ik haast geen tegengas te geven uit angst voor degradaties. Hierdoor heb ik lang niet mezelf durven zijn en ben ik mezelf uiteindelijk ook een beetje kwijt geraakt. Ik kwam vast te zitten in mijn eigen ontwikkeling, was mijn zelfvertrouwen en mijn oplossingsvermogen kwijt. Iets wat ik nooit meer wil. Dus tegenwoordig als ik het eigenlijk niet helemaal eens ben met mijn baas of dat ik toch liever een andere koers insla dan mijn collega’s, dan laat ik van mij horen. Ik heb een stem, ik heb een mening en die mag er zijn.

4. Dingen stijgen in waarde als je er je best voor moet doen

Hoe vaak je mij wel niet achter het behang heb willen plakken. Ik weet dat ik jou en mama soms tot het uiterste kon drijven met mijn koppige/eigenwijze gedrag. Je schroomde dan ook niet om mij te corrigeren wanneer ik het te bont maakte. Je hebt me niet zomaar alles gegeven waar ik om vroeg. Je hebt grenzen gesteld en mij laten zien, dat dingen veel meer waarde krijgen en voldoening geven als je er meer je best voor moet doen.

Zo gold dat voor mijn studie. Zes jaar ploeteren tot ik met hakken over de sloot mijn VWO diploma haalde leverde mij meer voldoening op dan het het HBO papiertje dat ik met 2 vingers in de neus haalde en waar ik uiteindelijk met tranen van verdriet op mijn uitreiking stond. En least but not least zo heb ik Mike ook een aantal maanden flink zijn best laten doen voor mij. Want zoals jij altijd zei: Jongens kunnen een andere bedoeling hebben, dan jij in eerste instantie denkt. Daarom kun je ze beter even aan het lijntje houden, want als ze je echt zien zin zitten dan hebben ze “die moeite” wel voor je over.

5. Het vinden van mijn geluk

Jij (en mama) hebben ons altijd gesteund in wat wij deden. Bij mij kon dat de ene keer een zelfgeschreven verhaal zijn dat ik dan aan jullie liet lezen en de andere keer was het een zelfgebouwd CSI koffertje dat ik vervolgens uitvoerig op jullie ging testen inclusief speekselswabs en het afnemen van vingerafdrukken. Maar ook toen het wat serieuzer werd en ik aan de studie ging, toonden je altijd interesse in wat ik deed, ook al ging de stof soms wel wat boven je pet. Je zei ook altijd dat het niet uitmaakt wat ik later zou doen, dat geld niet alles is en dat het veel belangrijker is dat je iets doet waarbij je elke dag met plezier naar toe gaat. Dan dat je veel verdient, maar elke uur op de klok kijkt of de dag al voorbij is.

Ook heb je laten zien dat je best tot je 32e iemand met twaalf ambachten en dertien ongelukken kan zijn en het daarna alsnog ver kunt schoppen. En al was dit misschien juist één van de laatste dingen die je ons graag zag doen) zeker omdat wij allemaal HBO geschoold zijn, lijken wij drie stuk voor stuk nu jouw voetsporen te volgen. Ik een baan als diëtist, bij de bakker, bij een verpleeghuis, als klantenservicemedewerker bij Coolblue en later als planner. Ik heb het allemaal gedaan, maar niets waarvan ik dacht “ja dit is het”. Tot ik het HagaZiekenhuis vond en aan de slag ging als medisch secretaresse op de poli hematologie. Alle puzzelstukjes inclusief jouw wijze raad zijn op hun plek gevallen.

6. Weten hoe het is om je veilig te voelen

Dankzij jou weet ik hoe het voelt om je veilig te voelen en weet ik ook dat ik beter ver uit de buurt kan blijven van bepaalde mensen die mij dit veilige gevoel niet geven. Hoewel je je dit misschien niet altijd realiseerde, zag ik je vroeger echt als mijn superheld, die mij kon redden van alle narigheid. Je werkte in mijn ogen niet voor niks bij de be-veilig-ing. Ik vertelde dan ook altijd aan iedereen die het maar horen wilde dat mijn vader bij de beveiliging werkte. Sommige dachten zelfs door je kleding dat je bij de politie zat. Soms gaf dat trotse gevoel en dat gevoel van veiligheid dat je mij gaf mij het gevoel dat ik alles kon maken.

“Some people don’t believe in heroes,
but than they haven’t met my dad”

Zo weet ik nog dat ik op de stoep langs de vijver voor ons huis liep en er een jongen langs fietste waar ik ruzie mee kreeg. Ik weet niet meer zo goed of hij mij nou wou slaan of aan mijn haren trok of iets anders en of ik van slag thuis kwam met het verhaal of dat je het zag, maar ik weet nog wel dat je hem zowat het hele dorp achter na gerend bent op zoek naar hem. Wat ik je volgens mij nog nooit verteld hebt, maar wat ik nu wel ga doen is dat die jongen boos werd op mij omdat ik hem in een baldadige bui “hé rooie” noemde. Iets wat blijkbaar in het verkeerde keelgat schoot. Hoewel ik het misschien niet echt verdiende dat je daarvoor het halve dorp voor mij rond gerend was, liet je daarmee wel zien dat er niemand zomaar aan je dochter kon komen. Dat gaf mij een veilig/goed gevoel.

Wat mij trouwens ook altijd een veilig/goed gevoel gaf was als ik naast je op de bank zat of lag met mijn hoofd op je buik. Dan luisterde ik naar je stem, hartslag en ademhaling en dat gaf mij altijd zo fijn rustig gevoel dat het mij niet verbaasd als ik daarbij wel eens in slaap gevallen ben.

7. Mijn liefde voor muziek

Het is dat ik zelf zo aritmisch ben als de een-kweet-niet-wat, maar ik vond het altijd tof om je met muziek bezig te zien (dat heb jij dan weer van jouw pa, vermoed ik zo). Op het keyboard, de synthesizer of gitaar. Ik weet nog dat we in de Koninghstraat woonde en dat je op het piepkleine vlierinkje zat te pingelen. Dan lag ik de verdieping eronder naar je te luisteren. Later in de Esdoornstraat heb je ook nog wel gespeeld en als je in een goed humeur was of alles op rolletjes liep dan wilde je ook wel eens fluitend door het huis gaan. Al werd er naar mijn idee vooral ook veel muziek gedraaid.

Op zolder staan nog hele diskettes met misschien wel honderden cd’s. Ik heb ze nooit geteld maar het zijn er wel veel. In mijn tienerjaren heb ik dan ook menig cd (soms uit eigen nieuwsgierigheid en soms op advies van jou) van je geleend om te luisteren en zo keer op keer nieuwe muziek ontdekt. En zo heb jij je steentje bijgedragen aan wat nu mijn muzieksmaak is. Muziek loopt als een rode draad door mijn leven. Elke dag staat er wel iets van muziek aan via de radio of Spotify. Maar vooral ook als ik verdrietig ben of niet lekker in mijn vel zit dan kan ik troost putten of nieuwe energie halen uit muziek.

8. Dat ik niet onder hoef te doen voor welke jongen of man dan ook

Ik kan in principe alles wat menig man ook kan. Als er iets gerepareerd moet worden ben ik altijd de eerste die er mee aan de slag gaat. Als het bijvoorbeeld gelukt is om zelf een dimmer te installeren (met wellicht een klein beetje advies van jou) dan voel ik mij krachtig en trots. Je liet mij ook altijd meekijken bij het repareren/onderhoud van je auto en alle andere klussen in en rondom het huis. Daar heb ik veel van geleerd.

“My father didn’t tell me how to live;
he lived & let me watch him do it”

Ook verbaas ik mij er nog steeds over hoe je voor alle praktische problemen een oplossing vind, vergezeld door een schuur vol schroeven, moeren, bouten en apparatuur. Met diezelfde vindingrijkheid bouwde ik hutten en klom ik in bomen. Bij het buiten spelen voelde ik mij ook nooit onder doen voor de jongens in de buurt. Sterker nog, ik nam het zelfs tegen ze op in een gevecht/stoeipartijtje om te laten zien dat ik minstens zo sterk was als hen.

9. Het familiegevoel

Een kusje op de mond, een stevige knuffel of je gewoon even lekker vast houden zoals een vader dat hoort te doen. Jij hebt laten zien dat ik daar nooit te oud voor ben. Ik vond het altijd heel fijn wanneer ik in bed lag en je welterusten kwam zeggen dat je dan met je hand over mijn hoofd streek. Later als we ‘s avonds aan tafel zaten en je zag dat ik moe was, deed je dat nog wel eens. Of als ik aan mijn bureau zat te werken en jij naar je werk ging en gedag kwam zeggen dan was het altijd een aai over mijn bol en een kusje. Soms zat ik zo verdiept in mijn studieboeken dat ik het niet eens bewust mee kreeg. Maar zelfs als je dan al lang en breed weg was, dan bleef je luchtje hangen en moest ik altijd toch nog even aan je denken.

“A man can be a father,
but it takes a special person to be a dad”

Door al die knuffels, kusjes en aaitjes over me bol heb je mij laten inzien hoe belangrijk het is om de mensen om je heen lief te hebben. Het sterke familiegevoel dat ik heb, heb ik mede door opa en oma Schriek (en al hun momenten waarop ze de familie bijeen brachten), maar ook dankzij jou. Zonder jou was voor mijn gevoel de familie nooit compleet. Zonder mama natuurlijk ook niet. Maar mama was en is er altijd voor ons. Jij was ook vaak weg of lag te slapen als wij er waren. Dus als je er dan was en meedraaide in het gezin dan was voor mijn gevoel de familie pas echt compleet.

10. Dat je niet alles moet geloven wat iemand zegt

Met name vroeger geloofde ik alles wat je tegen mij zei. Maar nu ik ouder word en mijn eigen research kan doen, weet ik dat niet altijd alles wat je zegt klopt. En ook daarin heb je onbewust mij een zeer wijze les geleerd. Namelijk dat je niet klakkeloos moet aannemen wat je verteld wordt. Dat je je eigen keuzes moet maken en niet iets moet doen alleen omdat anderen dat zeggen. Je hebt er voor mijn gevoel nooit niks om gevonden wat de rest van de wereld van je vindt. Je volgt altijd je eigen morele kompas ongeacht de kritiek die je krijgt.

Ik heb ook altijd mijn eigen pad bewandelt en doe dat nog steeds. Ik ga niet mee in de grote mensen massa of hypes, nooit gedaan en ook totaal geen behoefte aan. Nee ik doe de dingen omdat ik vind dat dat goed is of bij mij past en niet omdat ik anders buiten de boot val. Dan val ik maar buiten de boot, dan kan ik in ieder geval laten zien dat ik in staat ben om te zwemmen.

Beter laten zien dat je je hoofd boven water kan houden,
dan te verdrinken in de mensenmassa

Het is trouwens ook voor mijn zelfvertrouwen goed geweest om juist tegen de massa in te gaan. Dit omdat ik daardoor altijd veel bewuster ben geweest van de keuzes die ik maak. Het geeft mij een gevoel van dat ik uniek ben en dat ik een verschil kan maken. Zoals Michael Jackson zong: “If you want to make the world a better place. Take a look at yourself, and then make a change.”

En dat is wat ik doe. In mijn werk, de artsen ondersteunen in het beter maken van mensen. Maar ook privé door aandacht voor het milieu te hebben, dicht bij de natuur te staan en door zo positief en gezond mogelijk door het leven.

Dus lieve papa,

Als je dit zo hoort en leest, ben je dan tevreden met hoe je het gedaan hebt als vader? Hoewel mama het overgrote deel van de opvoeding op haar heeft genomen (en daarom onbewust misschien meer macht had om te bepalen wat voor rol jij als vader in mijn leven zou spelen), zal ik de tijd die we samen doorgebracht hebben altijd blijven koesteren.

Daarnaast ben ik je dankbaar voor het gevoel van veiligheid, liefde en steun dat je me al die jaren hebt gegeven. Al zo lang ik mij kan herinneren ben je altijd mijn rots in de branding geweest. Ondanks dat je altijd hard en vaak ook onregelmatig werkte was je er altijd voor mij.

Maar kleine meisjes worden groot en toen het moment kwam waarop ik het veilige warme nest ging verlaten, alweer bijna 8 jaar geleden om precies te zijn, ben je altijd beschikbaar/stand-by gebleven. En dus weet ik je altijd te vinden en kom ik altijd bij je terug niet alleen wanneer ik je nodig heb, maar ook gewoon voor een goed gesprek, wat klusadvies of omdat ik benieuwd ben naar hoe het met je gaat.

Want ook jij wordt een dagje ouder… vandaag weer één om precies te zijn.

Dus gefeliciteerd!

Veel liefs en dikke kus,

Florinda